Verboden af te beelden
Kunst, ik dacht dat ik er niet zoveel mee had.
Tot 7 juni 2012.
Ik ben in Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam waar ik door een werk van René Magritte wordt gegrepen.
Dit beeld treft me zo!
Waarom? Ik heb geen idee.
Het werk raakt me diep. Maar ik kan geen woorden geven aan wat het in mij aanraakt.
Het enige dat ik mij herinner is een gevoel van ontroering.
Nu, een hele reis later, begrijp ik wat er toen in het museum gebeurde.
Het schilderij La reproduction interdite - verboden af te beelden - verbeeldt exact hoe ik me toen voelde.
Ik wil zo graag mezelf zien. Echt zien.
En gezien worden.
Ik wil zo graag aan de buitenwereld laten zien wie ik ben en wat ik voel.
Alleen durf ik het niet. Sterker nog, ik kan het niet. Omdat ik een onbekende ben voor mezelf.
En kijk, nu sta ik hier met mijn verhaal. Omdat ik gaandeweg geleerd heb in de spiegel te kijken, eerlijk naar mezelf te kijken en mijn wang schoon te wrijven als ik zie dat er een vlek op mijn wang zit. Een verwijzing naar een mooie passage in het boek ‘Naar het hart van communicatie’ van psycholoog en filosoof Eric Schneider: “Als je in de spiegel kijkt en je ziet dat er een vlek op je wang zit, dan maak je je wang schoon. Vele mensen echter maken bij wijze van spreken hun vinger nat en beginnen de spiegel schoon te wrijven. Terwijl dat vlekje een weerspiegeling is van de vlek op je eigen wang. Spiritualiteit (red. innerlijk bewustzijn) begint als je doorhebt: die vlek zit niet op de spiegel, maar hier, op mijn wang.”
Toegestaan af te beelden.
Elke Leyman, publicist, theatermaker, co-founder Re-Story.