Wat we nodig hebben zijn Sacred Spaces.
De connectie, of misschien beter, de integratie, tussen het alledaagse leven en het spirituele leven lijkt verloren. Waar is die plek voor spiritualiteit, behalve die plekken die nogal commercieel worden ingekleurd?
We kennen dit wel, de oproepen op social media: ”Volg deze cursus voor dieper spiritueel inzicht’, zweethut weekenden, cacao-ceremonies aan de keukentafel in Amsterdam-Noord op zondagmiddag, weekend retraites op Ibiza”, noem ze maar op.
Het zijn vaak tijdelijk gecreëerde plekken/evenementen/festivals/ workshops of zelfs online apps, waar gebruikers ook nog eens makkelijk hun data achterlaten.
Maar spiritualiteit zou eigenlijk een dagelijkse invloed op ons moeten hebben. Wat we nodig hebben zijn zogenaamde Sacred Spaces. Sacred Spaces zorgen ervoor dat mensen en natuur weer samenkomen in een heilige eenheid. Met behulp van rituelen, kunst en wetenschap voor het dagelijks leven.
“We need to create sacred spaces” kwam in een prachtig gesprek met een vriend als een zin naar boven die ons beiden stil maakte. Het is een missing piece. Het tekort aan echte, geïntegreerde, spiritualiteit in ons dagelijkse leven. Door dat gemis zijn we op zoek naar een nieuwe religie, en in de tools op het internet denken we soms dat gevonden te hebben.
Maar het zijn de digitale tools die ons waanzinnig manipuleren en nog meer vrijheden wegnemen dan de ‘ancient’ religies ook al deden. Die spiritualiteit en sacred spaces hadden we ooit wel. Voor de Middeleeuwen. Bij de Grieken, de Egyptenaren, de Ottomanen, de Joden, en in het Oosten van de wereld, alsook in de Amazones en Noord Amerika. Allemaal waren ze er zeker van en voelden ze dat “The Spirit”, het hogere, een wezenlijk onderdeel was van hun dagelijkse leven. En dat ze daar iets mee konden doen, nee moesten doen. Veelal met rituelen en met samenkomsten en rituelen rond geboorte, overgang naar volwassenheid etc.
In oude tijden waren wetenschap en kunst veel meer verweven in het dagelijks leven.
Vaak was dat gebaseerd op de natuur, de seizoenen, en in combinatie met het hogere. En ja, alles had een connectie met “Gods” doel, waarvan je kunt afvragen of dat goed bedoeld was, maar het ging erom dat elk aspect en de invloed van het spirituele, het hogere, een echt onderdeel van het dagelijks leven was.
Filosofen, wetenschappers en professoren deden, in meer of mindere mate, allemaal mee aan de creatie van een spirituele en hogere visie over de wereld. In die visie waren alle dingen en elk menselijk handelen onderworpen aan een spirituele betekenis. Bovendien ontmoetten ze elkaar, fysiek, in “Houses of the Spirit” waardoor ze de effectiviteit van hun denken versterkten.
En toen kwam de secularisatie. De Rise of the Modern Age, die een kloof creëerde tussen de mens en de natuur. Tussen de vast omschreven regels van het geloof en het vrije bestaan van het spirituele.
Zo raakte het spirituele leven steeds meer in de marginaliteit. In plaats van spirituele realiteiten gingen mensen voor “wereldse” doelen zoals comfort en welvaart. Langzamerhand verdween de connectie tussen spiritualiteit/heiligheid/esoterie en de dagelijkse werkelijkheid. Materialisme, Darwinisme, Marxisme, Consumentisme en andere theorieën werden het leidende principe in wetenschap en in de maatschappij, en daarmee in het dagelijkse leven.
Religie en cultuur, of eigenlijk, religie en de staat, werden gescheiden (for the good and the bad) en daarmee werd ook het spirituele en religieuze leven een kwestie van individuele verantwoordelijkheid. Kerken en andere Houses of Spirit gingen mee in het materialisme.
Ik zeg en denk niet dat we weer terug moeten naar de kerk. Of dat we terug moeten naar de moskee, de sjoel of wat meer. Er moet iets nieuws gebeuren. Een vernieuwing van de ‘ancient mysteries'. Geen herhaling. Niet langer meer het passief ontvangen van een boodschap van God of hogere macht, maar het weer zelf creëren van een spirituele houding.
Wat er nodig is zijn Sacred Spaces. Fysieke, en ook spirituele/mentale plekken. Sacred Spaces: ruimten, fysiek én mentaal, die met groot respect en eerbied worden beschouwd door een transformerend idee dat verbonden is met het praktische leven en werk.
Waar in co-creatie, vanuit het hart naar het hoofd en naar de handen, we leven, werken, ontmoeten. Sacred Spaces zijn ook: een bedrijf, een vriendenkring, een community, een netwerk, als het maar een fysieke plek is waar mensen vanuit rituelen denken en handelen.
In verbondenheid met elkaar, met de natuur, de seizoenen en met het hogere. Met rituelen die recht doen aan alles wat is. En die versterkend zijn voor de mensheid en de natuur.
Ik ken al genoeg van zulke Sacred Spaces zoals het netwerk Sprekersboom, maar ook iets als Purpose Day, Sociëteit voor de Levenskunst, Leiders voor de Toekomst, ProVeg, We are the ReGeneration, Burgerboerderij De Patrijs om een paar te noemen. Maar ook de onlangs verschenen boeken als De Regenmaker, Creative Under Fire dragen bij aan meer heiligheid in het leven. Sacred Spaces helpen daarbij. In die fysieke ontmoeting, maar ook in de gedachten die een boek ons meegeeft.
Zo ontdekken we niet alleen onszelf in deze Sacred Spaces, maar creëren we. Creëren we mee. Worden we verbonden met alles dat we zijn, en willen zijn.
Pieter Spinder - ontwikkelaar van waardevolle trajecten voor leren & ontwikkelen