Mike Boddé

Poolreiziger, de ontdekking van mijn bipolaire stoornis

Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar

Poolreiziger

In zijn nieuwe boek Poolreiziger neemt Mike Boddé de lezer mee in zijn jarenlange zoektocht naar een balans tussen mentale gezondheid en het juiste gebruik van de nodige medicatie om dat te regelen. En mijn god, wat een verschrikkelijke achtbaan is die zoektocht geweest. Zo’n beetje vanaf zijn tienerjaren tot nu toe is het zoeken geweest hoe hij een beetje normaal kan functioneren. 

In zijn vorige boek, heel succesvol en veel gelezen, Pil, heeft hij het dan over de donkere kanten van zijn depressies. Met medicatie weet hij die te onderdrukken. Maar wat hij dan nog niet weet is dat die medicatie op den lange duur zich tegen hem keert én dat de diagnose helemaal niet klopt. In zijn nieuwe boek komt hij er achter dat het gaat om een bipolaire stoornis. En daar kan andere, betere medicatie hem echt bij helpen. Maar voordat dat zover is! 

In zijn nawoord schrijft hij: ‘Ik wou dat ik kon schreeuwen met letters. Ik wou dat ik het leven met woorden een doodschop kon geven. Ik zou, al schrijvende, deze ellende in zijn nek willen spugen, zoals Rijkaard deed bij Rudi Völler.’

Om dan maar de opstelling vrij te geven van zijn medicatie-elftal door de jaren heen:

1. Seroxat
2. Remeron 3. Zoloft 4. Buspar 5. Oxazepam
6. Temazepam 7. Anafranil 8. Prozac 9. Bupropion
10. Lithium 11. Quetiapine

Met op de reservebank:
12. Nortryptiline 

Alle medicijnen komen langs in dit boek én de soms verwoestende bijwerkingen. En even duidelijk: Mike Boddé is helder in dat hij - en velen - het gebruik van medicatie nodig heeft en niet afwijst. Zonder medicatie was zijn leven een echte hel geweest. Al heb ik dan geen idee hoe groot die hel is, want zijn jarenlange strijd die hij vaardig en met humor nog kan beschrijven is al een echte helletocht geweest.

In het hoofdstuk ‘Los mens’ komt Mike Boddé met de gedachte over hoe onzeker hij als mens is, en dat dit samenhangt met identiteit. Want waar begin jijzelf en waar neemt je geestesgesteldheid het over, of andersom? ‘Als je telkens verandert van inzicht, visie, focus en levenshouding, dan krijg je een identiteitsprobleem.’ 

Los van de reis in zijn leven, de (verkeerde) diagnose, de medicatie en dan de creatieve ontwikkeling als kunstenaar is er ook de vraag naar wie je bent. Elke dag. Want elke dag is het druk in het hoofd. ‘Als die kijk vloeibaar wordt, dan wordt je identiteit dus ook vloeibaar. Je wordt, zoals een bekende bipolaire vrouw op tv ooit zei:, ‘een los mens.’ Toen ze dat zei moest ik heel erg huilen. Ik ben een los mens, dat is precies hoe ik me altijd voelde, alleen kon ik het niet onder woorden brengen.’ 

In een interview met dagblad Trouw vertelt hij, terugkijkend: “Wat ik nu slik, quetiapine, is bij uitstek geschikt voor depressies die ontstaan na een manische periode, precies wat ik heb. Het lijkt te werken. Ik worstel nog een beetje met de bijwerkingen – niet zo erg als bij eerdere pillen: daar werd ik vet van, ik had geen speeksel, dus mijn gebit ging eraan, ik had woedeaanvallen en geen libido en was angstig. Ik heb het idee dat ik nu wat minder geagiteerd ben.”

Door het boek heen veel liedteksten die hij schreef, humorvol en soms heel ontroerend, bijvoorbeeld die over zijn vrouw, die altijd bij hem bleef, wat toch een prestatie moet zijn geweest. 

Ik weet niet wat de liefde waard is

Als de wereld straks bezwijkt

Maar dan hebben we die mooie liefde

Toch in elk geval bereikt. 

- Ron van Es

Hieronder het fragment van Mike Boddé bij Arjan Lubach. Met de kennis uit zijn boek kijk je toch anders naar hem nu. 

Koop het boek hier