Kathalijn Kalawati Vergeer

Nieuw leven, op reis naar jezelf kun je nooit verdwalen

Uitgeverij Growing Stories

Nieuw leven

Op de achterflap van het boek van Kathalijn Kalawati Vergeer staat dit: ‘Wanneer begon het leven van Kathalijn nou echt? In 1988, toen ze als Kalawati in India werd geboren? In 1990, toen ze als geadopteerde naar Nederland kwam en Kathalijn werd? In 2016, toen ze haar biologische moeder vond? In 2019, toen ze ontdekte hoe ze ooit werd verwekt? Of pas rond Kerst 2023, toen ze zelf nieuw leven op de wereld zette?’

Het is duidelijk, de ondertitel, op reis naar jezelf kun je nooit verdwalen, heeft ook een letterlijke betekenis. Het is de reis van een adoptiekind. Een reis die soms op latere leeftijd een moeilijke en met zichzelf worstelende leven betekent, weet ik van dichterbij.

‘Hoe welkom ik me ook heb gevoeld, hoeveel liefde ik ook van jullie heb ontvangen, als geadopteerde blijft het altijd zoeken om je adoptie een plek te geven. Het is namelijk best complex om ouders te hebben die niet, maar ook wel je ouders zijn - en ouders die wel, maar ook niet je ouders zijn.’

Het boek van Kathalijn gaat ook over adoptie-reis en markeert drie belangrijke momenten. Veel van wat ze over die reis schrijft in haar boek staat dan ook in heel persoonlijke brieven, wat de reis ook voor de lezer veel dichterbij brengt.  

Allereerst de aankomst vanuit India op Schiphol. ‘Het is 3 december 1990 en ik ben op Schiphol. Ik kijk met grote, bange ogen naar de grote groep mensen, die blijkbaar speciaal voor mij aanwezig is en me van een afstand vrolijk en nieuwsgierig aankijkt.’ Zo begint de reis bij haar nieuwe gezin in Nederland. Later in het boek: ‘Ik begrijp heel goed dat mijn moeder mij moest afstaan, als ongehuwde vrouw op het platteland. En ik weet dat ze me daarmee een groot geschenk heeft gegeven: naast mijn geboorte, voor de tweede keer een kans op een leven.’

Opgevangen, geadopteerd, in het geval van Kathalijn Kalawati pakt het goed uit, het is een fijn gezin met betrokken liefdevolle ouders. Maar alles, ondanks de liefde voor dit kind uit India, heeft ook effect op het leven van Kathalijn. ‘De angst om afgewezen te worden en er niet bij te horen heeft op verschillende manieren doorgewerkt in mijn  leven en gedrag.’ Daar begint dan die reis naar wie jezelf ten diepste bent. Het boek is daar een mooi verslag van. Bijvoorbeeld in het uiteindelijk vinden van haar biologische moeder. ‘Ik pak haar handen vast en mijn blik laat die van haar niet los. Waar ik me de vorige keer gedwee overgaf aan het moment, aan het lot, voel ik nu van top tot teen hoe een doelgerichtheid zich van mij meester maakt. Ik kom iets halen. Maar wat?’

Misschien is dat een leven waar je niet meer in verdwaalt. Misschien valt het dan toch samen als Kathalijn, na een extreem moeilijke bevalling, leven mag geven aan een eigen kind, een zoon. ‘Welkom lieve Jonas. Onze reis heeft een nieuwe bestemming bereikt. Onbekend gebied staat op het punt om ontdekt te worden. Nieuw leven is op aarde. Jij bent op aarde. Maar je bent ook net terug van de reis die jouw mama heeft gemaakt.’

Ron van Es

Koop het boek hier