Labyrint
Het labyrint heeft duidelijk een symbolische functie die wijst naar een vorm van initiatie – het is de weg naar binnen bij jezelf om daar antwoorden te vinden of aanwijzingen om daarna weer naar de buitenwereld terug te gaan. Zelf vind ik het een prachtige manier om stil te staan, of om de plannen die ik heb anders tegen het licht te houden. Het labyrint is ook een mooie symbolische manier om een keuze te maken.
Aan het labyrint zijn begrippen verbonden als initiatie, dood, onderwereld en wedergeboorte. Via de omwegen van het labyrint loop je naar je eigen ‘midden’ en daar wordt de vraag gesteld. Nou ja, jij stelt de vraag, maar het labyrint heeft ook een vraag aan jou. Een labyrint is een hele andere manier om plannen te maken of je plannen tegen het licht te houden.
De filosoof Mircea Eliade omschreef een labyrint eens als volgt: ‘Degene die de betekenis van een symbool doorgrondt ‘opent zichzelf’ niet alleen voor de objectieve wereld, maar slaagt er ook in zich van zijn individuele beperkingen te ontdoen en een universeel inzicht te ontwikkelen…. Dankzij het symbool, wordt de individuele ervaring ‘opgewekt’, en tot spiritueel proces omgevormd.’
Begin met het eind in je hoofd. Vertel je zelf hoe het afloopt. Verbeeld je waar het eindigt, zie eens waar het stopt. Loop dan de weg terug naar de eerste stap die je gaat zetten. De eerste gedachte om in beweging te komen, dat moment van ‘no return’. Natuurlijk blijft het spannend en ga je aarzelend je weg, zoek je bevestiging en goedkeuring ook al komt die maar zelden. Maar met dat eind in je hoofd weet je ook dat elke stap de goede is en is elke dag niet zomaar een dag maar een reis van onderweg.