Hy Brasil
Beste Roelant en Ron, om jullie op de hoogte te houden n.a.v. ons laatste gesprek, stuur ik jullie hierbij mijn briefwisseling met een persoon die met hart en ziel verbonden is met het eiland. Het moge duidelijk zijn dat ik nog geen uitsluitsel kan geven,
Vriendelijke groet,
Willemien Baksteen
Lieve XXXX
Je begrijpt mijn verbazing toen ik een ansichtkaart kreeg met de groeten vanaf ons eiland. Met zelfs een postzegel die suggereerde van het eiland te komen. Ik was blij verrast maar dat duurde maar even. Toen sloop grote bezorgdheid mijn hart binnen. Natuurlijk geloofde ik geen moment dat die kaart werkelijk vanaf ons eiland was verstuurd.
Maar wat was hier dàn gaande? De afzenders, het zijn er twee, waren mij ten enenmale onbekend.
In een los, joviaal, vrij slordig handschrift wordt mij de uitnodiging toegeworpen om mijn verhaal over mijn eiland te vertellen. Alsof we vrienden zijn en ik op vakantie naar Mallorca ben geweest.
Na enkele weken, met nachten rusteloos en vol flarden van dromen, besloot ik via het poststempel te gaan speuren naar de herkomst van de kaart. Ik moet toegeven, het geluk heeft me een handje geholpen en ik weet de weg op social media. Het contact was gauw gelegd en na de eerste kennismaking zijn mijn grootste zorgen verdwenen. Er is geen boze opzet in het spel.
Twee ondernemende creatievelingen, ik schat ze zeker boven de vijftig, vertelden me dat ze geïntrigeerd zijn door afbeeldingen van eilanden op oude zeekaarten waarvan het bestaan wordt betwijfeld. Er zijn er dus méér! Dat is nieuw voor mij, en zoals je zult begrijpen, is hier ook mijn nieuwsgierigheid gewekt. Wat als er meer eilanden bestaan zoals dat van ons? Aan de ene kant is de gedachte een volstrekt unieke plek op deze aardbol te hebben natuurlijk fantastisch, maar stel je voor dat er op andere eilanden ook zo’n bizar proces gaande zou kunnen zijn!
Ze hebben mij waarschijnlijk kunnen vinden door Fergil, de visser die me geregeld overzet. Hij heeft blijkbaar in zijn argeloosheid iets meer gepraat dan goed voor ons is. Het zij hem vergeven. Van jouw weten ze niets, dat kan ik je verzekeren.
Is dit nu de nudge die we nodig hebben om dan toch ons geheim met de wereld te delen? Voordat ik ook maar iets in die richting doe, wil ik het met jou tot in de details eens zijn, vandaar deze brief. Voel je dan ook niet gedwongen of overruled wanneer ik je in mijn volgende brief het concept van een mogelijk verhaal toestuur. Het mag van tafel als je het een slecht plan vindt en dan blijft alles bij het oude. Het zou echt heel logisch zijn wanneer je dat wat we hebben gevonden en met zoveel zorg en aandacht hebben zien groeien, liefst verborgen houdt. Vooral jouw aandeel hierin is zo ongeveer je levenswerk geweest.
Ik bereid me al voor op je bezwaren en aarzelingen. Of misschien wel een radicaal "nee".
Ik merk alleen dat er bij mij iets is gaan schuiven. Tenslotte kunnen we helemaal niet zeggen dat het òns eiland is. Zou het zo zijn dat iets vergelijkbaars ook op andere plekken gebeurt, dan kan ik me nog voorstellen dat mijn gevoel van verantwoordelijkheid minder groot zou zijn als het gaat om openbaarmaking, maar dat is tot op heden niet het geval. Ik heb bij die twee creatievelingen voorzichtig gepolst of ze al meer verhalen gekregen hebben, maar niets lijkt ook maar in de verte op dat van ons. Besef dat het ook voor mij een groot offer is om ons geheim prijs te geven, maar ik moet dit met je delen. Het is te groot om het voor mezelf te houden…
Willemien Baksteen