Gedachtegangen 

 

“Ça va?” 

 

“Met mij wel. 

Met jou?” 

 

Ik wandel door mijn gedachtegangen en kom mezelf tegen. Best fijn om af en toe een praatje met mezelf te maken. 

 

Zo had ik laatst een babbel  met mezelf over de tijd. 

 

“Er is een algemeen gezegde: hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd gaat. Zou dat echt zo zijn? Of, als dat niet zo is, waarom hebben we dan wel dat gevoel?” 

 

“Volgens mij gaat de tijd niet sneller naarmate we ouder worden. Volgens mij zijn we zo druk bezig met van alles en nog wat. En dan schrikken we ineens wakker: is het al zo laat!?” 

“Denk je?” 

“Ja, dat denk ik.” 


En dan ineens … zoef … een andere gedachte schiet voorbij. Van een hele andere aard. Omdat ik een woord hoor en een associatie maak in een heel andere context. 


Nee, gedachten wachten niet netjes in de rij met een volgnummer in de hand tot het hun beurt is. Ze lopen zomaar door. Dwars door en over elkaar heen. Zonder pardon steken ze elkaar voorbij. Langs links of rechts. 


Gedachten volgen geen regeltjes. Ze doen gewoon. 

“Is dat eigenlijk wel de bedoeling?”, vraag ik me af. 


Ik sla weer een andere gedachtegang in: "Hoe ontstaan gedachten eigenlijk? Produceren onze hersencellen die of dwarrelen ze gewoon uit de lucht? Als een soort energie die binnentrilt?” 

“Geen idee.” 


Paaltjes. 

Onlangs is bij ons in de buurt een nieuw mobiliteitsplan ingegaan. Er staan nu paaltjes halverwege de straat bij de ingangspoort van het Begijnhof waar we wonen en werken. Zodat je halverwege de straat óf het Begijnhof binnenrijdt óf rechtsomkeer moet maken. 

Best wel rustig. 


“Zou ik ook paaltjes in mijn hoofd kunnen plaatsen zodat mijn gedachten rechtsomkeer moeten maken?” 

Even rust in mijn hoofd. 

 

Elke Leyman, theatermaker, publicist, co-founder van Re-story