De nieuwe generatie geeft mij hoop
Hoop. Het lijkt soms ver te zoeken. Maar het is echt overal, we kijken alleen niet goed. En juist de nieuwe generatie geeft mij hoop.
Voordat ik mijn leven omgooide, was hoop ook bij mij ver te zoeken. Ik besefte niet voldoende dat de bril die je opzet, ook bepaalt hoe de wereld eruit ziet. Maar inmiddels heb ik de hoop weer teruggevonden. Door de voedselveranderaars die vol overgave werken aan een betere wereld. Door mensen die ik onderweg tegenkom en altijd willen helpen, vriendelijk zijn. Maar vooral ook de jonge mensen die op mijn pad komen geven mij hoop voor de toekomst.
Want op vrijwel alle boerderijen ontmoet ik ze: jongeren uit heel Europa die er maandenlang vrijwillig werken omdat dat ze happy maakt en omdat ze geloven dat dat is wat nu moet gebeuren. Twintigers die hun baan bij een corporate opzeggen om met hun handen in de aarde te werken. Die geen vast huis meer hebben en dat ook niet ambiëren. Jongeren die totaal anders in de wereld staan dan ik op hun leeftijd.
Ik zie een zoektocht naar zinvol bezig kunnen zijn, naar een combinatie van werken met je handen en je hoofd. Het snakken naar echte verbinding. Neem de Hongaarse Encsi (met rood blauw wit shirt). Ze werkt samen met haar vriend vrijwillig op regeneratieve boerderijen om zoveel mogelijk te leren over alle nieuwe vormen van landbouw. Want het is haar droom om in eigen land zelf een voedselbos te starten en zo de wereld eigenhandig te veranderen.
Of de Franse Nina, 16 jaar (blauwe trui). Ze zat in zak en as omdat de huidige staat van de wereld haar depressief maakt. Ze besluit in actie te komen en reist met auto, trein en boot naar Portugal om een tijdje te gaan werken bij syntropische boerderij Terra Sintropica. Die ervaring geeft haar eindelijk het gevoel dat ze met eigen handen kan bijdragen aan een betere wereld. En dat neemt ze weer mee terug naar huis (en school).
Ik merk dat er op veel vlakken een immense verandering gaande is, die we op dagelijkse basis wellicht nog niet zien of voelen. En ja, het is misschien nog de onderstroom, maar jeetje wat stemt deze beweging mij hoopvol.
Chantal Engelen, peasmaker.
Chantal rijdt nu met haar camper door Zuid-Europa. Volg haar hier met haar verhalen. Je kunt haar ondersteunen.