David Vlietstra

De lijst van Violet Sopjes
met illustraties van Yoko Heiligers

Uitgeverij Gottmer


De lijst van Violet Sopjes


Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: ik heb sinds jaren echt een heel leuk kinderboek gelezen. Echt genoten van de schrijfstijl, taalgebruik, fantasie en het verhaal. Zo, die zit alvast. 


Het draait allemaal om het verhaal van Violet natuurlijk, die het plan opvat om met elk kind uit haar klas een keer samen te spelen. Dat wordt dan haar lijst. Afvinken. Maar vooral het verhaal opschrijven van haar belevenissen met elk kind uit de klas. En die verhalen zijn zeer smakelijk. 


Waarom Violet die lijst maakt wordt al snel duidelijk, want ze krijgt ook opdrachten van haar therapeut Ingeborg. Die vraagt haar om simpele gesprekjes aan te knopen, met bijvoorbeeld de postbode en hem te vragen om wat elastiekjes. Best wel eng vindt Violet, maar ze doet het wel. Duidelijk voor de lezer is dan dat Violet niet zo makkelijk in contact komt met mensen, sterker nog, heel veel tijd doorbrengt in haar kamer.


Maar dan die verhalen met de kinderen in haar klas, dat brengt haar toch wel in hele nieuwe en leuke situaties. ‘Ik wilde dit schooljaar met ieder kind in mijn klas een keer gaan spelen, of ik ze nou aardig vond of niet. Met veel klasgenoten had ik natuurlijk al eens gespeeld, met sommigen zelfs al heel vaak, maar ik deed net alsof dat niet zo was en begon gewoon opnieuw. Met een schone lei. Een frisse start.’


En zo beginnen de middagen met Jamie Bender, Jenny Broomans, Xiomaera van Dijk, Muze Hoexum, Nonet van Kammen, en al die anderen, ja zelfs met die akelige Edzo Bierema, die eigenlijk best meeviel. ‘Hoi mam, dit is Violet’, zei hij. ‘We gaan samen spelen.’ Zijn moeder keek ons vragend aan, alsof ze wachtte op verdere uitleg. ‘Violet heeft een soort .. project,’ zei Edzo. ‘Ze wil met iedereen in de klas een keer spelen.’ ‘Wat geweldig,’ zei Edzo’s moeder. ‘Wat een alleraardigst idee.’


Alle verhalen van die middagen spelen met de kinderen uit haar klas, schrijft Violet ijverig op in haar schrift, of beter schriften, want het zijn er nogal wat. Totdat, totdat de schriften terecht komen bij Ingeborg. Dan krijgt het verhaal een heel andere wending, die ik hier niet zal beschrijven. Maar het is een bijzondere verrassing en maakt het boek ook daarmee heel bijzonder. 


Met groot plezier gelezen,

Ron van Es

Koop het boek hier

Luister naar het fragment waarin Ron van Es het Boek van de Radio  besprak in het programma van Optimist Spotlight bij yoursaferadio.nl - te beluisteren op de FM, DAB+ en online. 

Lees ook 

Jan Bouwstra - De brilslang, de boktor en de andere dieren

Sjoerd Kuyper - De grote vloed

Laura Vegter  - Je innerlijk kind reist je hele leven mee