Als communicerende vaten 

“Doe eens die kraan dicht!” 

Ik hoor hoe ik Mischa, mijn man, streng toespreek omdat hij met koud stromend water de net gekookte eitjes laat schrikken. 

Mischa schrikt op zijn beurt van mijn reactie: “Waar komt dit ineens vandaan?!” 

In de afgelopen tweeëntwintig jaar dat we samen zijn, heb ik hier nooit eerder iets over gezegd. Daarbij is hij vooral de persoon in huis die let op zuinig omgaan met water en nu krijgt hij van mij onder zijn voeten. 

Toch snap ik niet waarom hij zo verontwaardigd reageert op mijn heftige reactie. Het is toch waar?! Zoet water wordt schaars en dan gaan we met liters water onze eitjes laten schrikken. 

De dag gaat verder. Wat gebeurd is, ebt langzaam weg. 

Tot het de volgende dag in een gesprek terug naar boven komt. Ik geef toe dat ik feller reageerde dan normaal. Dat ik thuis ook altijd heb geleerd de eitjes onder koud stromend water te laten schrikken zodat ze makkelijker pellen. En nu ineens deze uitval. 

Al pratende komen we erachter dat mijn hevige reactie hoogstwaarschijnlijk het gevolg is van een expositie die we het weekend ervoor bezochten. Er stond een wereldbol gevuld met water en als bezoeker kon je de wijzer verplaatsen van het jaar 1900 naar 2050. Toen ik de wijzer naar 2030 verplaatste, zag ik de wereldbol langzaam leeglopen. Zoveel - of eigenlijk zo weinig - water zullen we straks nog ter beschikking hebben. En in 2050 … geen water meer. 

Op het moment dat ik het zag gebeuren, vond ik het geen fijn idee, maar ik had niet door dat de boodschap zich zo in mijn systeem nestelde. Als communicerende vaten waarbij het water van de wereldbol langzaam wegvloeit en het gevoel dat daarmee gepaard gaat mijn lichaam langzaam opvult. 

Er zo over denkend gebeurt dit vaker. Met wat ik hoor en zie in het nieuws, met kunst …. Op het eerste zicht heb ik het niet door. Maar gaandeweg ontdek ik: het heeft me geraakt. 

Het dringt mijn systeem binnen en begint een eigen leven te leiden. 

Tot het mijn leven gaat leiden.

Elke Leyman, theatermaker, publicist, co-founder van Re-story